Φοβερό και τρομερό αυτό που έγινε με τον 15χρονο Αλέξανδρο.
Όλοι μας /ή/ έστω πολλοί από εμάς έχουμε πικραθεί, έχουμε αγανακτήσει, έχουμε βρίσει, έχουμε …, έχουμε …,
…έχουμε πει και έχουμε γράψει πολλά για το θέμα.
Να θέσω όμως το θέμα και από την άλλη του όψη; Πολλές φορές βοηθάει να κοιτάζεις και ανάποδα!
[την άλλη πλευρά της σελήνης].
Όχι για αντιπαράθεση [να μην παρεξηγηθώ] αλλά για προβληματισμό!
Πόσοι γονείς “καίγονται” καθημερινά από τα 15χρονα παιδιά τους;
Όσοι έχετε παιδιά σ’ αυτή την ηλικία ή κοντά σ’ αυτή …έχετε αρχίζει να παίρνετε μια …γεύση, μια …μυρωδιά;
Όσοι έχετε μεγαλύτερα παιδιά και έχετε βγει αλώβητοι απ’ αυτή την κατάσταση – μάλλον με την εμπειρία που έχετε – χαμογελάτε!
Και σαφώς δεν μιλάω για τα φυσιολογικά: τρελαμένες ορμόνες, παρορμήσεις, βιολογικές και ψυχικές μεταβολές, μπερδέματα, … – …αλλά για: τη σχεδόν μόνιμη έκθεση σε κινδύνους, τις συγκρούσεις και κόντρες με όλα και σε όλα τα επίπεδα, τον πόλεμο με όλους και με όλα, την έχθρα απέναντι στους γονείς, και άλλα τέτοια που κάνουν δύσκολη τη ζωή των γονιών.
Ξέρω βέβαια οτι θα μου πείτε και μεις – περίπου – τα ίδια κάναμε …
Ένας, κατά καιρούς, απελπισμένος γονιός [το πιό δύσκολο πράγμα στον κόσμο].
Stratoudakis's Blog 
Δεν είμαι γονιος αλλά μπορώ να σας καταλάβω…σαν παιδί! έκανα και κάνω πολλά στους πολυαγαπημένους μου γονείς….Κουράγιο και από τις δυο πλευρές αυτό μόνο μπορώ να πω…
Φίλε Αναστάση … Να πω ότι είσαι μέσα στο μυαλό μου ? Λίγο θα είναι ! "Παθώς και μαθώς" κι εγώ. Πλην όμως, ξαναζώ μαζί με την εφηβεία των παιδιών μου, όλες τις ανησυχίες και τις αναζητήσεις αυτής της ηλικίας και ανακαλύπτω από την αρχή, εκείνη τη χαμένη αθωότητα. Άλας…
Ωσ μητέρα παιδιών σε αυτή την ηλικία δεν αισθάνομαι διόλου καμένη ή καημένη !! Είμαι από τις τυχερές ή ότι έδωσα δεν πήγε χαμένο; Αν και προσωπικά πιστεύω πως ποτέ δεν πάει χαμένο αυτό που δίνεις με αγάπη και σεβασμό !Οπότε δεν έτυχε αλλά πέτυχε …
Εχει μαλλιασει η γλωσσα μου Ανασταση να λεω οτι ειναι δυσκολο να μεγαλωνεις παιδια.Ηδη απο τα 8 υπαρχει η αντισταση.Η αμφιβολια,η επικρηση,η συγκρηση με το τι κανω εγω! Θελουν πολυ κουβεντα.Οσο για τι καναμε και μεις…..τα εχω γραψει και γω στον χωρο μου! Ο αναμαρτητος πρωτος το λιθο…….
Σαν μητερα μιας κορης 17 χρονων ειμαι αρκετα προβληματισμενη για το μελλον της..θεωρω πως ειμαι τυχερη που εχω ενα παδι αξιοθαυμαστο ,με ευαισθησιες για τον συνανθρωπο και αυτο σιγουρα το διδακτικε μεσα στη οικογενεια ….οταν λοιπον ενα παιδι μεγαλωνει σε περιβαλλον που υπαρχει σεβασμος ,αγαπη ,και ορια ,ειναι αρκετα δυσκολο να παρεκτραπει. καλο σου βραδυ!!!
Η βία που υπάρχει χώρις έλεγχο στην τηλεόραση….ο όχι και τόσος πολύς χρόνος που βλέπουν τα παιδιά λόγο εργασίας…….Φέρνει τα καθόλου καλά αποτελέσματα…..ΤΕΛΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΘΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΑ ΓΟΝΕΙΣ – ΠΑΙΔΙΑ;;;;;;;
Mε τα παιδιά μου είμαι μάλλον τυχερός (γιος 16, κόρη 14) για τον εαυτό μου λυπάμαι όταν θυμάμαι και θαυμάζω τους γονιούς μου για την υπομονή τους.
Ευχαριστώ ΠΑΙΔΙΑ!!!
…εκεινα τα παιδια σε δυο τρεις βδομαδες θα επιστρεψουν στα χρυσα κλουβια τους, που τους εξασφαλισαν γονεις σαν κι εσας, για να χτυπηθουν στις διπλοβαρδιες στα σχολεια και τα φροντιστηρια μηπως και αναπληρωσουν το χαμενο(;) χρονο…και καποιοι θα λενε οτι στις πολεις δεν ξεκινησαν εξεγερσεις…απλα εδω και καιρο σερνεται βαρειας μορφης καταθλιψη…και θα παρακαλανε να ρθει εκεινο το ρημαδοζεπελιν να μας ψεκασει με σεροτονινη…φτανουν τα δακρυγονα…αυτο το χημικο χρεαζομαστε, που οταν πεσει η σταθμη του στον εγκεφαλο μας αρχιζει η καταθλιψη….δε βρισκω αλλο τροπο να αντιληφθουμε τι τρεχει μεσα μας, γυρω μας, εξω μας…καλησπερα…
Πώς συνδέεται η δύσκολη εφηβεία με τη δολοφονία ενός εφήβου από αστυνομικό; Δηλαδή τα "δύσκολα" παιδιά αξίζουν τη μοίρα του Αλέξανδρου; Πολύ δύσκολο και γενναίο το να είσαι γονιός, αλλά και το να είσαι έφηβος δεν είναι το πιο εύκολο πράμα στον κόσμο! Η διαφορά έγκειται στο ότι οι γονείς (υποτίθεται ότι) ως ενήλικες έχουν τα απαιτούμενα συναισθηματικά και νοητικά εφόδια ώστε να αντεπεξέρχονται στις ματαιώσεις ενώ ένας έφηβος όχι. Οπότε μια συμπεριφορά που μπορεί να δικαιολογηθεί σε έναν έφηβο (επιθετική / ανταγωνιστική / απαξιωτική) απέναντι στο γονιό, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί όταν κινείται αντίστροφα (από το γονιό στο παιδί). Όταν ο γονιός νιώθει κάπως έτσι απέναντι στο παιδί (απαξιωτικά κλπ) είτε του το δείχνει ευθέως είτε έχει ενοχές και ασυναίσθητα του δείχνει το τελέιως αντίθετο, μόνο που το παιδί πιάνει στον αέρα ότι κάτι δεν πάει καλά. Άλλο να έχουμε προσδοκίες και απαιτήσεις από τα παιδιά ή το να θέτουμε κανόνες και όρια, και άλλο να τα "ξεσυνεριζόμαστε", προσπαθώντας να περισώσουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Τελικά κάποιοι με παρεξήγησαν και δεν έγινα κατανοητός.Σαφώς και δεν έχει σχέση η εφηβεία με τη δολοφονία [pardalo tzitziki] αυτό που είπα ήταν: "η άλλη όψη του νομίσματος" αλλά και για "προβληματισμό".Τον καημό μου ανέφερα [οι γονείς πιστεύω, καταλαβαίνουν] οι υπόλοιποι …ξεσκίστε …με.Ευχαριστώ.
Φιλε Αναστάση. Δεν έχω παιδιά, μα η πολύχρονη πείρα μου με την επαφή μου με παιδιά και κυρίως στην εφηβεία, μου δίνει το δικαίωμα, να καταλάβω τι ήθελες να πεις. Δεν είχε σχέση αυτό που έθεσες σαν προβληματισμό με την δολοφονία του άτυχου Αλέξανδρου που όλοι θρηνήσαμε.΄΄Εχω βρεθεί σε πολλές αίθουσες κι έχω δει παιδιά χαμένα στον κόσμο τους και κόντρα δε όλους και σε όλα.Τα αίτια τα ξέρουμε όλοι, εκτός κι αν μερικοί δεν έχουν πλήρη και σαφή εικόνα του πολιτικού γίγνεσθαι στη χώρα μας. Στη χώρα του χάους, που μπερδεύει ακόμα και κάποιους που το παίζουν ειδήμονες.Τα ακούσματα των σκανδάλων, για Χρηματηστηριο, Βατοπαίδια, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, για να πλουτίζουν ανενόχλητοι κάποιοι της εξουσίας, αλλά και εμπόρους <ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ> που περνάνε σαν κάτι τρομερό και χάνονται ως δια μαγείας, λες και δεν υπήρξαν ποτέ.Τα μέσα μαζική επικοινωνίας, με τα χυδαία θεάματα, τα κοτσομπολιά, τη ζωή κάποιων (ΕΠΩΝΗΜΩΝ)!!!!! και τη χλιδή που ζουν και τόσα άλλα….Αυτά δεν τα ακούνε τα παιδιά; Δεν τα επιρεάζουνς; Δεν τα μπερδεύουν;Δεν ξέρω πόση προσπάθεια πρέπει να καταβάλλει κάποιος γονειός για να ανταπεξέλθει σ΄όλη αυτή τη λαίλαπα ή πόσο μάγος πρέπει να είναι ή να γίνει…..Δεν ξέρω.(ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΑΣ ΜΑΣ ΠΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΝΑ ΜΆΘΟΥΜΕ)
Φίλε Αναστάση, να σου ξαναδηλώσω πόσο πολύ σε καταλαβαίνω. Κάποιοι εξ ημών φίλοι, ας περιορίσουν τις θεωρίες εκ του ασφαλούς και ας προσπαθήσουν να μπούνε στη θέση ενός γονιού και δη εφήβου. Η μάχη είναι καθημερινή -με τις ορμόνες τους, με τις αναζητήσεις, με τους "σωτήρες"…- και ψυχοφθόρος.Και στο κάτω-κάτω, ποιος σας είπε, ότι δε μπαίνουμε στη θέση τους ? Ότι δεν προσπαθούμε να (ξανα)δούμε με τα μάτια τους, να νιώσουμε με την ψυχή τους ? Είμαστε όμως γονείς τους και πάνω απ\’ όλα, αγωνιούμε. Και δακρύζουμε (ναι, οι άντρες δεν κλαίνε, αλλά δακρύζουν…). Κυρίως, γιατί δεν είμαστε οι μόνες επιρροές τους. Και από πάνω, την ακούμε. Από τους εκ του ασφαλούς επικριτές…Και κάτι άλλο : δεν είμαστε όλοι βολεμένοι και ματαιόδοξοι. Κάποιοι, παραμένουμε ρομαντικοί, εκτός από πραγματιστές. Και θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά με ήθος και ευαισθησία. Με αγάπη προς το διπλανό, αλλά και προβληματισμό προς τους απανταχού "σωτήρες", δηλαδή, τους ενδεδυμένους με προβιά, λύκους… Για ένα καλύτερο κόσμο…Αγαπητό παρδαλό τζατζίκι ή τζιτζίκι, μάλλον μπέρδεψες κάποια πράγματα… Και ας σταματήσει επιτέλους, αυτή η παραφιλολογία, στην πλάτη αυτού του καημένου παιδιού. Και των γονιών του βεβαίως…
Φίλε μου "Αίολε" σ\’ ευχαριστώ για τη (υπο)στήριξη. Τελικά μάλλον παρεξηγήθηκα αν και δήλωσα από την αρχή τη θέση μου. Δεν πειράζει. Συμφωνώ με αυτά που λες αλλά απ\’ οτι φαίνεται αυτά τα καταλαβαίνουν οι γονείς μεταξύ τους.Και βεβαίως και με τη Φίλη μου Γιάννα.
Σε μιά κοινωνία με λάθος δομές, λάθος αρχές, λάθος αξίες,που ψεύδεται ασύστολα στον εαυτό της , όπου όλες οι έννοιες έχουν διαστρεβλωθεί και μη χειρότερα να λες…Γονείς..οι μεγαλύτεροι υποκριτές..ρώτα τον λόγο που κάποιος γίνεται γονιός και αν πάρεις σαφή απάντηση σφύρα μου…
Κάποιο άτομο που θέλει να στέκεται απαξιωτικά σε αυτούς που έγιναν γονείς. Απαντώ. Α)για να κάνουμε το θάνατο μικρότερο από την γέννηση Β) για την εντελεχεία του γένους Γ) για να γίνουμε ευδαίμονες.Τέλος άν η ερώτηση γίνονταν στην αγράμματη γιαγιά μου με αυτό τον τρόπο που ακολουθούσε τις προσταγές τις φύσης και του ευαγγελίου θα απαντούσε. Να χέ… τα γράμματα που έμαθες.
Εριφύλη, αν κατάλαβα καλά, απαξιώνεις πρώτα το ρόλο των γονιών σου, και μετά το λόγο της ύπαρξής σου. Και μετά βεβαίως, εμάς. Γιατί τόσο μίσος ? Προφανώς, αυτό συμβαίνει, όταν οι ευσεβείς πόθοι παραμένουν ανεκπλήρωτοι… Μία παράκληση, να ζητήσεις συγγνώμη από το φίλο Αναστάση, του οποίου το χώρο πρέπει να σεβόμαστε, όπως και κάθε εστία που επισκεπτόμαστε…
Τι εγινε σας πειραξαν οι αληθειες?δεν ειναι η κοινωνια στημενη σε λαθος δομες?δεν εχει λαθος αρχες ,λαθος αξιες ?γιατι σας πονεσε οτι φταινε οι γονεις γιαυτο που γινανε σημερα τα παιδια μας ,εγω που δεν ειμαι σπουδαγμενος οπως εσεις , γιατι βλεπω την αληθεια καταματα κι εσεις φορατε παρωπιδες,οσο για τους λογους που γινομαστε γονεις α)για να μη χασεις το σπουδαιο ονομα σου κυριε ταδε β)το ευαγγελιο δεν αναφερει πουθενα φερτε παιδια σ\’αυτο το κοσμο της διαφθορας σε ολα τα επιπεδα,τελος εχει απολυτο δικιο η γιαγια να χε.. τα πτυχια σας ,οταν δεν εχετε ιδεα τι γινεται εξω απο τους 4 τοιχους που ειστε κλεισμενοι.ΥΓ.Εγω ειμαι πατερας και ζηταω καθε μερα συγνωμη απο τα παιδια μου για το λαθος να τα φερω σ\’αυτη την ζουγκλα,που εσεις οι θεωρητικοι λετε κοινωνια.
Φίλοι μουΔεν υπάρχει φάρμακο για να μεγαλώσεις σωστά τα ατίθασα νιάτα. Εγώ ήμουν ανάλογα με τον άνεμο. Άλλες φορές ήρεμος και άλλες ατίθασος. Αλλά αν διδάχθηκα κάτι από τους γονείς μου αυτό είναι η αγάπη.Με αγάπησαν και ΠΟΤΕ δεν σήκωσαν χέρι επάνω μου ότι κι αν τους είχα κάνει. Στις ζημιές έλεγαν δεν πειράζει και πρόσεχε ΜΟΝΟ>Το αποτέλεσμα ήταν να μεγαλώσω και να θέλω να τους μοιάσω στην απόδωση της αγάπης αφού σαν παιδί ήμουν εξαιρετικά καυγατζής και μάλωνα με το παραμικρό.Οι επιλογές των παιδιών εναπόκεινται στις δικές τους προθέσεις αλλά όλοι οι γονείς ΠΡΕΠΕΙ να διδάσκουν αγάπη.Αν ένα παιδί το διδάξεις να αδικεί θα γίνει ΑΣΟΣ σε αυτόν τον τομέα. Αν του διδάξεις να μην αδικεί θα μάθει στη ζωή του να είναι δίκαιο άτομο και να μοιράζεται. Αν μοιράζεται θα μάθει να αγαπά. Αν έχει διδαχθεί σωστά και άλλες αρετές τότε μένει ΜΟΝΟ η προσωπική του επιλογή να ακολουθεί τον δρόμο της αρετής.Σε μια κοινωνία την οποία χαρακτήρισε με πολύ μεγάλη επιοίκεια η φίλη μας Εριφύλη το παιδί διδάσκεται την καταστροφή δημόσιας περιουσίας στο όνομα μιας επανάστασης χωρίς αιτία. Αυτή η διδασκαλία είναι επικίνδυνη γιατί ότας θεριέψει θα έρθουν ακ΄πομη περισσότερα θύματα.Οι αναρχικές θεωρίες και οι θεωρίες αμφισβήτησης του Θεού, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και Ιερείς η Μοναχοί αποτελούν ΚΑΚΩΣ παραδείγματα προς μίμιση από πολλούς. Έτσι συχνά ακούς γονέα να λέει ξέχνα το φιλότιμο και ότι αρπάξεις. Όλα αυτά σε μια κοινωνία της αποξένωσης με αν΄τπαρκτες κοινωνικές δομές έχουν αντίκτυπο εξαιρετικά αρνητικό κα ωθούν σε ακόμη χειρότερες κοινωνίες όπου η διαφθορά θα βασιλέψει τελικά αφού πλέον καλλιεργείται στα μικρά παιδιά.Ευτυχώς υπάρχουν πάμπολοι ακόμη άνθρωποι που καλλιεργούν την αρετή και έτσι συνεχίζει η κοινωνία και αναζητεί τρόπους βελτίωσης αντί να επαναπαυτεί στην θεωρία του φιλελευθερισμού κατά την οποία το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.Συγνώμη για την μακρυγορία μου.
Φίλε Κωνσταντίνε… Μάλλον θα πρέπει να διδάξεις στα παιδιά σου, την έννοια της ελπίδας για το καλύτερο αύριο. Κι όχι την απαξίωσή του. Μάλλον άσχετο είναι το αν είναι κάποιος μορφωμένος ή όχι…Ο άνθρωπος, απλά έχει δημιουργηθεί για να δημιουργεί. Και να φέρνει στον κόσμο, νέες ζωές. Απόδειξη, το ότι μιλούμε σήμερα εδώ…
Αναστάση, δεν έχουμε προηγούμενα, για να σε …ξεσκίσω! Εσύ συνέδεσες τη δολοφονία με το βίωμά σου στην καταχώρησή σου, όχι εγώ. Μιλάς για την ¨άλλη όψη" του θέματος και όχι για διαφορετικό θέμα με αφορμή τη δολοφονία. ("Να θέσω όμως το θέμα και από την άλλη του όψη;" Στην εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου από έναν αστυνομικό δεν χωράει "όμως".) Λες ότι δεν συνδέεται, συνεπώς να το εκλάβουμε ως λάθος διατύπωση;Όταν ζητάς να προβληματιστούμε πάνω σε όσα λες, προφανώς κάποιος θα έχει διαφορετική άποψη. Η "άλλη πλευρά της σελήνης" δεν είναι ίδια με την άλλη μισή.Ως εκπαιδευτικός και δη της αισθητικής αγωγής (αν κατάλαβα καλά), θα έχεις ακούσει πολλούς συναδέλφους να παραπονούνται για το επίπεδο των παιδιών, για τα ήθη τους κλπ. Τα ακούω κι εγώ. Αλλά δεν τα επαληθεύω. Κατά κανόνα τα παιδιά που οι εκάστοτε προκάτοχοί μου αποκαλούν "κωλόπαιδα" και "αλήτες" είναι οι πιο δημιουργικοί μου μαθητές, είναι πραγματικά η ψυχή της τάξης, όταν τα υπόλοιπα ξεμένουν στην ανηφόρα, αυτά πατούν γκάζια. Και μου τη λένε, και με αμφισβητούν, και με στριμώχνουν, και καλά κάνουν, γιατί μόνον έτσι αναγκάζομαι να επανεξετάζω διαρκώς τις απόψεις μου και δεν καταλήγω ρομποτάκι. Όπως πολλοί γίνονται εκπαιδευτικοί για να κάνουν διακοπές 3 μήνες το χρόνο, έτσι πολλοί κάνουν παιδιά για να μην το μετανοιώσουν αργότερα που δεν έκαναν ή για να έχουν κάποιον να τους γηροκομήσει, να τους κληρονομήσει κτλ. Αν εσύ είσαι η εξαίρεση, αυτό είναι προς τιμήν σου και σίγουρα τα παιδιά σου θα σου το αναγνωρίσουν (οπότε κράτα γερά ως τότε, για να ζήσεις τη δικαίωση!).Φυσικά ως γονέας δεν έχεις πάντα το χρόνο να βάζεις τα πράγματα στο μικροσκόπιο, καθώς τα πρακτικά προβλήματα που καλείσαι καθημερινά να μεριμνήσεις είναι επιτακτικά και δεν αφήνουν χώρο για προβληματισμούς. Παρόλαυτά, όποιος είναι αλλεργικός στην αμφισβήτηση (δεν απευθύνομαι προσωπικά σε σένα) και τις ματαιώσεις και συγχύζεται που το παιδί του δεν έχει δημιουργηθεί κατ\’ εικόνα και καθ\’ ομοίωσίν του, δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει οικογένεια σώνει και ντε …γιατί είναι όντως το πιο δύσκολο πράμα στον κόσμο. ("Να χέ… τα γράμματα που έμαθες." "Αγαπητό παρδαλό τζατζίκι…[κλπ]": Αυτά είναι ύβρεις, όχι επιχειρήματα. Αν απευθύνεστε με τόση εμπάθεια σε αγνώστους, δεν θέλω να σκεφτώ τι ακούν τα παιδιά σας.)
Φίλε … Τζίτζικα, μην εξάπτεσαι. Ουδείς σου επιτίθεται. Τουναντίον. Λογοπαίγνιο κάνουμε, πάνω στο νικ σου (το οποίο είναι εμπνευσμένο, οφείλω να ομολογήσω…). Πάντα καλοπροαίρετο. Εν κατακλείδι, μην πυροβολείτε τον πιανίστα (που ενίοτε, είναι και γονιός). Ένα παράπονο έβγαλε ο άνθρωπος -καλοπροαίρετο-, ε, μην τον σταυρώσουμε κιόλας.Ξαναλέω : ας μην τραγουδούμε ηχηρά, έξω από το χορό…
Καλησπερα Ανασταση…Πολυ καλος ο προβληματισμος σου…αλλα να ξερεις οτι δεν εισαι ο μονος που περνα αναλογα προβληματα…Αυτο που καταλαβα απο την πειρα μου σαν γονιος(ο γιος μου 26 και η κορη μου 14)ειναι οτι τα παιδια ολα ειναι βγαλμενα σαν μεσα απο φωτοτυπικο μηχανημα..Συμπεριφεροντα ολα το ιδιο,πετανε τα ιδια επιχειρηματα,τις ιδιες ατακες…και σε πικραινουν εσενα που εισαι γονιος ολα με τον ιδιο τροπο…αντε να διαφερει η ενταση λιγο,και εξαρταται παντα απο τα ορια που εχει βαλει ο καθε γονιος…Δεν λεω οτι εχω καλα η κακα παιδια….οι φιλοι μου λενε οτι εχω διαμαντια …παρολα αυτα ομως εγω σε καθημερινη βαση θα ερθω σε κοντρα!! Με φιλους ειδικους που το συζητησα(ψυχολογο,ψυχιατρο,κλπ)θεωρησαν τι εχουν μια υγιεστατη αντιδραση…και ο προβληματικος ειμαι εγω..(Ψιλοδιαφωνω).Θεωρουν οτι τα παιδια δεν μπορουν να αγαπησουν και να δεχτουν τους γονεις τους αν πρωτα…δεν τους αμφισβητησουν και δεν τους απορριψουν!!!!και απορρησαν οταν τους ειπα οτι εγω δεν τους αμφισβητησα…τοτε με αποκαλεσαν προβληματικο!!Αναλογα με το τι θα σπειρει κανεις …θα παρει και καρπους…οταν προσφερεις αγαπη,κατανοηση,αρχες,αξιες και μαλιστα με τον πιο δημοκρατικο τροπο….τετοια θα καρποφορησουν…Οσο και αν μας φαινεται οτι τα παιδια μας τιποτα δεν αφομειωνουν απο αυτα που προσπαθουμε να τους περασουμε…ερχεται στιγμη μετα απο χρονια που βλεπουμε τα παιδια μας να ειναι η συνεχεια του εαυτου μας…Και λες τοτε ..πως ρε αδερφε εκανε τετοια στροφη;Το εζησα με τον γιο μου…Ομηρικοι καυγαδες,πληρη απορριψη,αμφισβητηση, αγυριστο κεφαλι…και ομως τωρα…ειναι μερα με την νυχτα…δεν τον αναγνωριζω…και το κυριωτερο οτι θεωρει τον εαυτο τιυ τυχερο που με ειχε για γονιο!!!μεγαλη υποθεση αυτη να σου αναγνωριζουν οτι εκανες!!!!Τωρα ζω την απορριψη και την αυστηρη κριτικη της κορης μου…Σειρα της!!Παντως κανοντας την αυτοκριτικη μου στην ερωτηση του ψυχιατρου αν απερριψα εγω τους γονεις μου εχω να πω οτι:και γω τους απερριψα με τον τροπο μου…Παντα εκανα αυτο που ηθελα μαλλον στα μουλωχτα..ισως δεν μου αφηναν το περιθωριο οι γονεις μου να τους το πω καταμουτρα λογω αυστροτητας…Δεν εκανα προσπαθεια να περασω στο πανεπιστημιο εδω,γιατι γουσταρα να φυγω…Παντρευτηκα σε νεαρη ηλικια χωρις καν να τους ενημερωσω!!Αμφισβητηση δεν ειναι και αυτη;Τωρα λοιπον γιατι με προβληματιζει η συμπεριφορα των παιδιων μου;Δικιο δεν εχει η μανα μου οταν μου λεει οτι βλεπει τις αντιδρασεις μου της εφηβειας,στο προσωπο των παιδιων μου;Αυτο που θεωρω οτι πρεπει να κανουμε..ειναι να εχουμε μεγαλα αυτια να ακουμε,στομαχι να καταπινουμε,και υπομονη να αντεχουμε….και πανω απο ολα να στεκομαστε διπλα τους και να ξερουν οτι θα εχουν την κατανοηση μας και την στηριξη…Μπορει να ειμαστε εμεις στην ανδροπαυση η την εμμηνοπαυση….αλλα αυτα βρισκονται στην εφηβεια και προσπαθουν να πεταξουν με τα δικα τους φτερα!!!!
Δυστυχως Αιολε τον πιανιστα η\’\’ τον πυροβολεις η\’\’ σταματας να τον ακους ,οσον αφορα την ελπιδα για το αυριο σε παραπεμπω σε ενα τραγουδι του Παπακωνσταντινου το οποιο λεει ελπιδα..πιδα…πιδα μας ,αυτο ειναι το αυριο των παιδιων που δεν εχουν μπαμπακα με ονομα και φραγκα,και στα παιδια μου εγω εχω διδαξει αυτο που πραγματικα χρειαζονται , που πολλοι δεν εχουν αναγκη να τους το μαθουνκαι κανουν κουβεντουλα εκ του ασφαλους ,\’\’τους τροπους επιβιωσης\’\’. Αυτα και τελος
Στις λέξεις "νεολαία" "εφηβεία" κλείνουμε καταστάσεις που βιώνει κι ένας 90χρονος. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος να έχεις "δίκιο", η άρνηση να αναγνωρίσουν οι γύρω σου την μοναδικότητα σου, σε οδηγούν στην αγανάκτηση και στις "αρνητικές" σκέψεις. Το βίωμα αυτό είναι κοινό σχεδόν για όλους μας σε κάθε γενιά και σε κάθε φάσμα ηλικιών. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να σκεφτούμε απλά και τα απλά είναι πάντα τα πιο ασήμαντα, ένα μήλο που πέφτει στο κεφάλι μας και μας αποκαλύπτει τις δυναμείς που κινούν τα πάντα ή μας κάνει να πονέσουμε και να αγανακτήσουμε. Καλή συνέχεια και καλές γιορτές.
Αίολε , λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω αλλά δεν κατάλαβες καθόλου καλά…Εντυπωσιάζομαι ωστόσο που αντί να ζητήσεις πρώτα διευκρινήσεις βιάστηκες να καταλήξεις σε παρακινδυνευμένα συμπεράσματα και απόψεις επί προσωπικού, γεγονός που μας απομακρύνει από την ουσία του θέματος ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύει παντελή άρνηση διάθεσης για ουσιαστικότερη επικοινωνία Σε περίπτωση που κάποιοι θεωρούν πως η άποψή μου τους προσβάλλει τότε συνιστώ αξιοποίηση προς ίδιον όφελος αυτού του απρόβλεπτου όσο και ακούσιου «δώρου της προσβολής» που τους γίνεται..
Παιδιά, συγγνώμη, δεν περίμενα να γίνει τέτοιος …χαμός.Για "προβληματισμό" είπα – όχι να …σκοτωθούμε και σίγουρα δεν συνέδεσα το ένα γεγονός με το άλλο.Απ\’ ότι φαίνεται …δεν "βράζουν" μόνον οι έφηβοι.Πάντως, δεν παρεξήγησα κανέναν σας κι ας με παρεξηγήσατε κάποιοι από \’σας.[Όποιος νομίζει οτι έχει "συνταγή" μάλλον λογαριάζει "χωρίς τον ξενοδόχο"].
Ανασταση αυτο ειπα με αλλα λογια , πιο κατω ,οτι συνταγες εχει μονο ο Μαμαλακης
Φίλε μου Αναστάση βρισκόμαστε στην Ελλάδα. Μια χώρα όπου άνθισε η φιλοσοφία και εδώ βλέπεις ότι είναι πολλοί οι προβληματισμένοι που συγκεντρώνονται σε διαφορετική σελίδα κάθε φορά.Αν δεν φιλοσοφήσουμε αναζητώντας τα αίτια της κατάπτωσης της κοινωνίας που ζούμε πως θα την διορθώσουμε;Πως θα την διορθώσουν τα αμούστακα παιδιά που βγαίνουν στους δρόμους για να γκρεμίσουν αντί να χτίσουν τα όνειρα με όπλο την ελπίδα όπως αναφέρθηκε από τον Αίολο; Ποιος απογοηευμένος κατάφερε να δημιουργήσει;Κάποια στιγμή θα έπρεπε στα σχολεία οι δημοκρατικά σκεπτόμενοι και όχι όσοι θέλουν την ανγνώριση του εγωιστικού δίκαιού τους να παράγουν συζητήσεις με τους νέους τις οποίες απλά θα κατευθύνουν με ολιγόλογες παρεμβάσεις. Είχα τρεις διαφορετικούς καθηγητές που ξεκινούσαν ένα θέμα και μας άφηναν να συζητούμε. Έτσι υπήρχε στοχασμός ανάμεσα στους ανήσηχους νους και η δημοκρατικότητα της συζήτησης ήταν το μόνο που προωθούσαν οι καθηγητές μου.Δοκιμάστε το και ζητήστε από τους μαθητές να ορίσουν τρόπους βελτίωσης της κοινωνίας. Θα δείτε πόσος προβληματισμός υπάρχει και πως θα εκφραστούν οι πραγματικά σκεπτόμενοι νέοι και πως θα χάσουν την μπάλα μέσα από τα πόδια τους όσοι έχουν παρασυρθεί στον αγώνα του πολέμου ενός ανεμόμυλου με όπλο την καταστροφή και όχι το χτίσιμο.Καλησπερίζω
Δια της εις άτοπον απαγωγής, ο Σωκράτης εκμαίευε απαντήσεις, που εμπλούτιζαν και τη δική του γνώση και γνώμη. Εάν λοιπόν συγκεράσουμε όλες τις απόψεις (με προβληματίζουν μόνο, εκείνες που δείχνουν στείρα άρνηση…) που περιγράφηκαν εδώ, νομίζω ότι έχουμε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα .Ο φίλος Αναστάσης, δεν πρέπει να έχετε παράπονο, αποδείχτηκε εξαιρετικός οικοδεσπότης, σε ένα βήμα διαλόγου που ξεκίνησε απλά από μία διαπίστωση, ένα πηγαίο "ουφ".Ο φίλος Εικονικός, νομίζω ότι είπε πάρα πολλά, όντας σιβυλλικός…Ευχαριστούμε Αναστάση, για την ιδιότυπη εκκλησία του δήμου που μας προσέφερες. Καλή σου νύχτα…
Θεωρώ πετυχημένους γονείς ,αυτούς που οδηγούν τα παιδιά τους σε α;νώτερα πνευματικά επίπεδα απο των ιδίων και σε καλύτερο τρόπο ζωής. Στόχος των γονιών πρέπει να είναι μαζί με την ηθική αγωγή, η καθοδήγιση των νέων, ώστε να αποδώσουν τα μέγιστα, για την απόκτιση αρετών, χωρίς ψυχική και σωματική καταπίεση, αλλά με συνειδητή πραχτική που θα τους αρέσει. Μιλήστε με απλότητα και ταπεινότητα στα παιδιά και με ειλικρίνεια.Δείξτε ότι στην ηλικία τους αντιμετωπίσατε παρόμοια ,δώστε λύσεις απλές, χωρίς ((ρίσκο)), μην είσθε υπερβολικοί και μην σεχτάρετε. Δείξτε τους ότι τους αγαπάτε και ότι όλοι έχουν ισονομία στο σπίτι, δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. παίξτε μαζί τους και κάντε παρέα, ζητάτε να σας βοηθήσουν σε χειρωνακτική εργασία, αποκτούν αυτοπεποίθηση. καλή επιτυχία. Μήν ξεχνάτε ότι κάθε παιδί έχει την δική του προσωπικότητα τον δικό του βαθμό αντίληψης και δεν είναι ίδιο με το άλλο. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ για αυτά που έγραψα.